Moja I recenzja „Igrzysk śmierci” Suzanne Collins

„Igrzyska Śmierci” to opowieść o okrutnym państwie Panem. Składa się z 12 dystryktów, które są odpowiedzialne za wytwarzanie poszczególnych produktów dla Kapitolu(stolicy Panem) i bezpośrednio mu podlega. Władze Państwa, mieszczące sie w stolicy kraju, postanowiły, że co roku, z każdego dystryktu będą wylosowana dwójka dzieci - chłopiec i dziewczynka w wieku miedzy 12 a 18 rokiem życia, które stoczą niebezpieczną walkę na oczach całego państwa.

Główną bohaterką książki jest Katniss, 16-latka mieszkająca z mamą i 12-letnią siostrą, w najbiedniejszej części 12 Dystryktu - Złożysku. Dziewczyna ta, po śmierci ojca, stała się główną żywicielką rodziny. Dlatego, kiedy słyszy, że jednak Prim zostaje wyłoniona do udziału w Głodowych Igrzyskach, Katniss zgłasza się na ochotnika, by oszczędzili jej młodszą siostrę.

To, co podczas czytania, jako pierwsze rzuciło w oczy, to postawa głównej bohaterki. Katniss przede wszystkim, na pierwszym miejscu stawia swoją najbliższą rodzinę i to dla niej, postanawia dobrowolnie wziąć udział w Igrzyskach.

Gdy zaczęłam czytać książkę autorstwa Pani Collins, nie mogłam się oderwać. „Igrzyska Śmierci” z każdym akapitem, każdą stroną były coraz to bardziej interesujące, a przygody nie pozwalały mi, by książka znalazła się poza zasięgiem ręki, gdyż opisy każdego dnia były coraz bardziej interesujące.

Po zakończeniu czytania „Igrzysk Śmierci”, od razu zaczęłam czytać kontynuację historii Katniss („W Pierścieniu Ognia” oraz „Kosogłos”), które nie zaniżają poziomu pierwszej części tej trylogii.

Przeczytane w ramach wyzwania: